Eindelijk! We zijn weer begonnen. Net als vanouds: met ranja, een spekkie, een koekje en een berg sterke verhalen. De sokken mochten nog steeds in de prullenbak, de dansmoves zijn nog steeds lekker maf, Julia heeft nog steeds haar schaterlach en de sprookjesboom kijkt in zijn oude vertrouwde hoek toe. Maar er is ook een hoop nieuw. Zo hebben we nieuwe krukjes, die na een passessie door Amber zijn goedgekeurd. We klapten in onze handen op de nieuwe in-zinger in American style. De Coole Klappertandjes zijn vermist en de Frosties zijn ten tonele gekomen. Alle studiebollen hebben ons verlaten en dus zijn onze koningshuizen gefuseerd tot een Vonkende Hutspot. Koning Zomer heeft last van keuzestress en kan door het plotselinge vertrek niet meer terecht bij de huispsycholoog van Herfst. Onze draagmoeder is bevallen en met de noorderzon vertrokken met haar baby. In onze Blije Beestjesbende zoemden ineens alleen nog maar bijtjes rond. En niet te vergeten: de eerste bloemzaadjes zijn alweer geplant. Dat belooft een voorjaar vol zoete honing en prachtige bloemen. Ik kan niet wachten. Maar het duurt nog even, die grote voorstelling. In november volgend jaar, dan mogen we weer. Toch zijn de voorbereidingen alweer in volle gang. Onze hersencellen draaiden overuren. Zo kozen de WizzKids hun nummer, uit Vaiana. De Seizoensblazers oefenden hun sollicitatie. Voor de Zomerse Zussies – compleet met onze nieuwe oude aanwinst Renske – bleek het uitleggen van een kleed een hele opgave. De Keurig Kleurige bosbewoners konden ondanks de enorme pauze hun liedtekst nog luidkeels meezingen. Bij PoPKooRN loeiden de sirenes tijdens de zangles in opera-stijl van Lynn Schoone. En Vonkende Hutspot… ja, wat deden wij? Wij dachten eens heel diep na en snappen nog steeds bijzonder weinig van dat hele verhaal dat we gaan vertellen.
Kortom… “het is herfst en er is nog heel veel te doen.” Gelukkig hoef ik jullie dit keer maar een paar daagjes te missen en kunnen we volgende week gelijk samen aan de bak. We moeten nog een koninklijk, stijf bal organiseren. Er moeten nog speeches geschreven worden. De wraakactie van de WizzKids moet uitgedacht worden en de Seizoensblazers moeten hoognodig de kleine lettertjes in hun contract gaan lezen. De blaadjes zijn nog niet geverfd en de receptuur van de soep moet gewijzigd worden, want die tomatensoep die Finn moest eten was dus “gewoon goor.” En hoewel de zon deze week nog heerlijk scheen en al onze dansers oververhitte lichamen bezorgde, heb ik ook goed nieuws voor de Keurig Kleurige bosbewoners. Wij hebben de regen al voor jullie uitgenodigd. We zijn niet alleen op berenjacht geweest, we zongen ook rikke-tikke-tik en stampten daarbij in een diepe plas.
Het was dus weer één groots feest, met een echte toverkaars als finishing-touch. Voor onze inmiddels alweer 8-jarige Tess, wie ons verwende met prachtig versierde snoepzakjes en deze gekke kaars uitblies. En nog een keer. En nog een keer. En uhm… nog een keer. Dus nu is het mijn beurt om te blazen, en dan blaas ik … dit verhaaltje uit.
Groetjes, Juf Maud
